Van Bruce via Algonquin Prov.Park naar Ottawa

Dinsdag 24 juli t/m donderdag 26 juli
Lekker lang in bed gelegen vandaag. Spannend boek erbij. Heerlijk, niets hoeft alles mag.
Vanochtend naar de visitor information voor info over de omgeving. We besloten om naar Emmert Lake te gaan voor een mooie wandeling. Om er te komen moesten we een eind over een dirt road;) ging prima, wel beetje stoffig!! Toen we aankwamen bij de parkeerplaats bleek dat wij de enige met een camper waren? Vanaf daar een deel van het Bruce Trail gelopen. Deze loopt vanaf Niagara Falls naar Land's End over 893 km. Aan de oostkant van het schiereiland zijn kliffen en rotsen. Daar loop je dan overheen, door het bos met telkens uitzicht over een kraakheldere blauw/groene meer, het lijkt wel zee want je ziet geen overkant en er zijn ook golven, alleen het ruikt niet naar de zee. Zou dus echt iets voor Henk zijn;) We hebben 3.15 uur gelopen. Veel klimmen en dalen over de rotsen dus wel vermoeiend. Daarna zijn we naar de overkant van het schiereiland gereden, daar was een zandstrand en hebben we een duik genomen. Het strand liep heel geleidelijk af in het water dus je kon er wel 100 m inlopen en dan kwam het water nog maar tot je knieen dus we moesten nog veel verder het water in. Wel weer kraakhelder en lekker van temperatuur met kleine golven. Heerlijk gespeeld en gepoedeld in het water. Rond 6 uur weer richting Land's End  en hier in het dorpje Tobermory fish & chips gegeten van local whitefish. Er is ook een vissershaventje. Wel raar omdat het zoet water is, je denk dat het bij de zee hoort maar dat is dus niet zo.
Het weer is prima, volop zon, wel fel dus maar goed dat we veel door het bos liepen anders zou je verbranden.
Volgende dag eerst nog even naar het strandje van gisteren, de zon scheen nog volop maar in de loop van de dag werd het steeds bewolkter. Jammer we waren het zo mooi gewend. De temperatuur was nog steeds aangenaam. We hebben weer een deel van het Bruce Trail gelopen. Heel mooi maar jammer dat het begon te miezeren, dan is het water net iets minder blauw/groen dan gisteren in de volle zon. Vanwege de kleur heet het meer hier ook Cyprus Lake. Langs het water zie je veel boompjes die door bevers zijn afgeknaagd. Helaas hebben we de bevers zelf nog niet gezien. Er groeien ook mooie wilde orchideeen.

Donderdag 26 juli
Vanaf de camping in Cyprus Lake vertrekken we weer richting Toronto waar we Henk, Rogier en Merlin Vrijdag oppikken van het vliegveld.
Het is regenachtig vandaag. We rijden tot ongeveer 100 km voor Toronto en zoeken daar een camping; Earl Rowe. Een hele ruime camping met goede voorzieningen. We draaien even een paar wasjes zodat alles op orde is wanneer de anderen zich bij ons aansluiten. 's Avonds is het droog en kunnen we eindelijk ons eerste kampvuur aansteken (vanwege de hitte en droogte was dit eerder nog niet toegestaan). Altijd weer gezellig zo'n kampvuur.

Vrijdag 27 juli.
Lekker uitgeslapen en de zon schijnt weer volop. Drooglijntje gespannen tussen een paar bomen en de picknicktafel en de was lekker opgehangen om te drogen en ondertussen lekker een beetje gelezen en een kaartje gelegd. Tegen 16 uur zijn we richting vliegveld gereden. Het was lekker druk op straat en bij het vliegveld aangekomen moesten we de camper parkeren. Dat ging niet in de parkeergarage vanwege de hoogte van de camper. Dus nadat we weer een rondje gereden hadden langs de luchthaven vonden we toch nog een parkeerplaats gelukkig. Met de monorail naar de terminal en daar zagen we dat het vliegtuig net geland was. Precies op tijd dus. Bij de schuifdeuren waar de arriverende passagiers uitkomen staan we klaar te wachten. Ondertussen communiceren we met elkaar via What's App en weten we dus precies hoe en waar ze zijn en hoe lang het duurt totdat ze de koffers van de band hebben maar we zien elkaar niet.
Blijkt er toch een slaapzak niet aangekomen te zijn. Duurde dus een hele tijd voordat alle formulieren ingevuld zijn en ze eindelijk na 2 uur wachten naar buiten komen. Pfff.....Eindelijk konden we samen op weg naar de camping zo'n 40 km verderop. Het is al bijna donker als we aankomen. 

Zaterdag 28 juli.
Iedereen is al op tijd wakker. Rogier en Merlin hebben goed geslapen in hun tentje. We gaan rond 10 uur op weg naar het Algonquin Provincial Park, zo'n 250 km rijden. Lijkt niet zo ver maar is toch nog een hele trip door een heel mooi gebied met na elke bocht weer een prachtig meer en heel veel bos.
In het park hebben we een mooie plek onder de bomen met een picknicktafel en een vuurplaats maar hier is ook een total fireban. In het dichtsbijzijnde meer hebben we lekker gezwommen, de camper vlakbij het meer gezet en ons potje gekookt en aan het strandje gegeten. De zon schitterde over het water, prachtig. 

Zondag 29 juli t/m dinsdag 31 juli in Algonquin Provincial Park.
 We hebben het prachtige Mizzy Lake hiking-trail  gelopen langs diverse meren en door bossen. Het weer was schitterend, wel erg warm. Bij elke afdaling of bocht kwam er weer een meer in zicht met helder spiegelend water en vol waterlelies. Aan het eind liepen we een stuk over een boardwalk over een moeras met allerlei vleesetende planten. De tocht zou zo'n 11 km zijn en 6 uur in beslag nemen vanwege de moeilijkheidsgraad. Wanneer je wat vermoeider wordt denk je dat je al bijna op de helft bent dus ga je maar door want omkeren is waarschijnlijk net zo ver. Rogier's sportstracker gaf achteraf ruim 14 km aan! Maar wel in 4 uur en een kwartier! Daarna lekker een duik genomen in het meer bij de camping. 's avonds nog even met de camper op pad om te kijken of we elanden konden spotten. We hebben er een gezien die in het moeras waterplanten stond te eten (je kon haar horen smakken). Altijd weer een indrukwekkend gezicht.
30 juli: Happy Birthday to Henk!! 
Vroeg opgestaan om weer elanden te spotten, uiteindelijk zagen we er weer een op dezelfde plek als de vorige en waarschijnlijk dus ook dezelfde eland. 
Ballonnen opgeblazen en taart gegeten bij het ontbijt. Henk kreeg een anti-stress-bal, frisbee, en een Golf-bible.
We hebben een kano gehuurd om het meer te verkennen. Robbert, Henk en Elly hebben een look-out trail gelopen terwijl Rogier, Merlin en Lianne met de kano op pad gingen. 's Middags samen gezwommen, boekje gelezen en gekanood.

dinsdag 31 juli verder gereden naar Killbear Provincial Park als tussenstop naar Killarney Provinciak Park.

Woensdag 1 aug door naar Killarney Prov Park t/m 4 augustus.
Het ziet er veelbelovend uit. Een schitterend meer. Van een kant kun je vanaf de rotsen in het water en aan de andere kant is een strand. Op de camping is ook een beer met 2 jongen gezien dus alle etenswaren ed. moeten we goed opbergen. Rogier en Merlin plaatsen hun tentje gezellig dicht tegen de camper aan. Als je alle voorzorgsmaatregelen hebt genomen hoef je niet bang te zijn voor beren, die zijn eerder bang voor jou.
We krijgen een kampeerplek die iets minder mooi is dan we gewend waren. Het is maar voor een nacht omdat de camping is volgeboekt. Wanneer we langer willen blijven dan moeten we de volgende morgen vroeg op om een nummertje te trekken en om 12 uur moeten we ons weer melden en krijgen dan te horen of er nog plaats is. Henk gaat 's ochtend om half 7 op en is de 2e in de rij. Het weer is een beetje omgeslagen. We ontbijten nog buiten maar daarna ruimen we snel af want het begint te regenen en te onweren. De vaat laten we staan, die wordt vanzelf schoon;) We krijgen inderdaad een mooie plek toegewezen.
Het weer klaart al snel weer op maar het blijft behoorlijk broeierig en zo'n 30 graden. Henk en ik lopen vanaf de camping het granite ridge trail. Zo'n 2 uur hiken. Prachtige uitzichten vanaf rode granieten rotsen omgeven door groene dennen en mossen. Van bovenaf kon je heel ver kijken en een aantal eilanden in de blauw/groene George Bay zien liggen. De kids hebben zich vermaakt bij en in het meer.
Na de hike even een duik genomen en met een stoeltje bij het meer genoten van de schitterende omgeving en tijd genomen om weer een verhaaltje te typen. Vanaf het water horen we iemand zeggen dat er een familie wasbeer naast ons aan het water zit. Voorzichtig kijken we om de bosjes heen en inderdaad daar scharrelen ze in en bij het water. Ze zijn met zijn 6-en.  Vijf jonkies en hun moeder. Gaaf hoor!!
's Avonds en zien we ze nog weer voorbijkomen bij het kampvuur. Hoera de fire-ban is opgeheven. De park-warden kwam persoonlijk langs om het te vertellen.
De volgende dag The Crack Trail gelopen. Een moeilijke trail, zo'n 6 km over rotsen en door een kloof, behoorlijk bergopwaarts. Onderweg even een zijpad naar een meertje genomen. Er zoemde een grote libelle weg van ons, dachten we. Maar een paar meter voor ons bleef het stil in de lucht hangen en bleek het een kolibri te zijn. Boven gekomen was het uitzicht echt adembenemend. Je keek over bossen en meren en in de verte het water van George Bay. Enkele arenden cirkelden rond de top en zeilden op de thermiek. Een plekje opgezocht in de schaduw voor onze lunch. Het is behoorlijk warm. Moe maar voldaan hebben we na de afdaling de camping weer opgezocht en lekker gezwommen en geluierd. Het blijft ook altijd vermakelijk om de brutale eekhoorntjes en chipmunks om de camper en picknicktafel te zien schooieren. Eentje probeerde zelfs in Lianne's blote been te klimmen en Rogier laat ze uit zijn hand eten.

Zaterdag 4 augustus
Alles op tijd ingepakt en vertrokken richting Ottawa, dat is oostwaarts. We hebben een tijd zitten dubben gaan we verder naar het westen of gaan we naar het Noord-Oosten. Wikken en wegen, afstanden berekenen etc...je moet nu eenmaal keuzes maken. De tijd is altijd te beperkt om alles te kunnen zien.
We besluiten naar het Noord-Oosten te gaan en rijden tot Samuel de Champlain, zo'n 300 km. Onderweg weer boodschappen ingeslagen, je verbruikt heel wat met 6 personen! En in het winkelcentrum even onze mail gecheckt. De temperatuur loopt behoorlijk op naar ruim 32 graden, vanwege de vochtigheid voelt het als 37 graden. Er is onweer op komst. 's nachts inderdaad wat onweer maar echt afkoelen doet het nog niet.

Zondag 5 augustus
Natte tent ingepakt en verder op weg naar Ottawa.