Namaqwa-Springbok

12-7-2013
Namaqwa NP
We zijn naar de 1e camping in het park gereden. Het bestond uit alleen een muurtje, opgebouwd uit losse keien, ter bescherming tegen de wind van zee. Maar ook een heel mooi strand met ijskoud water. Prachtig hoge golven en al gauw zagen we in de verte walvissen. Super!
's Avonds de braai en een kampvuur aangestoken.
De volgende ochtend hebben we onze stoeltjes aangepakt en hebben wee ontbeten op het strand, helaas was het niet meer zo zonnig. We zijn daarna teruggereden naar de ingang van het park om nog een nacht bij te boeken want het was erg mooi. We overnachtend nu op de laatste
camping: Boulderbaai. Hier zijn, de naam zegt het al, meer rotsen maar ook een stukje strand en ook een hele mooie plek met slechts 6 plaatsen. We waren de enigen. De rit er naar toe , van zo'n 2 uur, was een avontuur op zich. Het eerste kwartier zagen we al een red heartebeast (wat groot zijn die zeg), een fiks aantal struisvogels, een hele stokstaartjesfamilie en diverse kleine hertjes zgn duikertjes. De gehele weg was een zandweg die vlak langs de kust liep. Onderweg moesten we al wind uit de banden laten omdat we er anders niet door kwamen. Lianne was behulpzaam en kon met een haarknipje heel snel lucht eruit laten. Zelf zo snel dat er al teveel uit was voordat we het in de gaten hadden en we weer bij moesten blazen met de compressor ;) wisten we ook weer hoe dat in zijn werk ging.

13-7-2013
Vanaf Boulderbaai doorgereden naar Springbok. Op de laatste paar km's na was het een dirt road. Totale afstand zo'n 175 km. Maar wat een landschap! Heel veel bloemen in allerlei kleuren! Daar staat Namaqwa om bekend maar het bloeiseizoen moet nog beginnen. In Nederland koop je veel van deze bloemen als eenjarigen. Vele soorten en kleuren ijsbloempjes, waar mijn moeder altijd zo gek op was groeien en bloeien hier uitbundig!
We rijden eerst over vrij vlakke wegen en de eerste auto's zien we wanneer we een dwarsstraat oversteken, een soort hoofdweg (ook zandweg).
De weg slingert zich later door de bergen en we stoppen regelmatig om te genieten van het prachtige landschap. We nemen de "wildeperdehoekpas". In Springbok aangekomen zoeken we een garage om wat kleine mankementjes te laten verhelpen. De bull-bar van de ene auto is gelast en die las laat los dus dat rammelt nogal. We rijden de stad in maar komen er al snel achter dat alles dicht is op zaterdagmiddag vanaf 13 uur (het is inmiddels 15 uur). Een supermarktje is nog open en een tyrecentre. Ze kunnen ons bij het tyrecentre wel helpen, dan bellen ze even een lasser, die is er na 10 minuten en last alles even goed aan elkaar. Met de andere jeep schoot de achterklep telkens los; die sloot niet goed meer. Dat wilden ze ook wel helpen oplossen.
De garage was van een aantal broers die eigenlijk al waren gesloten voor de zaterdagmiddagborrel maar ons graag wilden helpen. Een heel gezellig stel en we hebben veel lol gehad tijdens het repareren. Ze kenden FC Twente en de Nederlandse finalewedstrijd in 2010 werd nog aangehaald;) de kleinste van het stel ( the expert) gaf aan dat hij van de 10 kinderen het kleinst was omdat hij niet altijd genoeg te eten kreeg omdat de rest hem vaak te snel af was; het welbekende verhaal van het grote gezin werd ons hier nog eens in het Afrikaans uitgelegd;). Rogier kan in 33 sec de tent opzetten. Dat record wil hij telkens verbeteren, dus staat Merlin er bij met de stopwatch om te klokken:)