Hobart en Bruny Island

Oudejaarsavond brengen we door bij de Wharf in afwachting van het vuurwerk. Dat wordt hier afgeschoten vanaf een ponton in de haven, en wel om 21.30 en 24.00 u. Kennelijk al heel lang een traditie. Op de Wharf zelf kun je feestelijk dineren met zicht op het vuurwerk, maar dan betaal je wel eerst een kaartje van $ 99 exclusief eten en drinken. De zalen en prominente buitenplekken zijn goed bezet, dus hier wil men klaarblijkelijk wel gezien worden.
Wij kiezen ervoor wel lekker uit te eten maar bij een wat eenvoudiger etablissement. Mures staat erom bekend dat ze hun eigen vis vangen, dus daar hebben we wel vertrouwen in. Nadat we een heerlijke maaltijd genuttigd hebben, kiezen we ervoor om het vuurwerk niet in de massa op de Wharf te gaan zien, maar gaan naar het park rond een obelisk ter nagedachtenis aan de gevallenen in met name WWI op een hoog gelegen punt van waar af je goed zicht hebt op de haven. Een plek waarvan blijkt dat veel Tassies het genoegen kennen voor dit tijdstip, het is er gezellig druk. Natuurlijk komen er bbq’s uit auto’s en mensen zitten lekker met elkaar te praten in afwachting van het vuurwerk.
Dat is zeker de moeite waard, er is om 21.30 u een leuke show met een grootse afsluiting van elkaar overtreffende kleuruitspattingen. Hierna rijden we weer terug naar onze camping in New Norfolk, waar we ruimschoots op tijd zijn om samen het glas te heffen op het nieuwe jaar. 2017 duurt daarmee straks voor ons bijna een halve dag langer, omdat we zoveel eerder beginnen dan in Nederland. Om 23 u onze tijd bellen we eerst nog even met de jongens om hen alvast een goede jaarwisseling te wensen. Vinden zij en wij weer hartstikke leuk.
Nieuwjaarsdag ontbijten we eerst weer rustig en trekken dan verder door Hobart richting het zuiden. Bij Huonville, een oud houtvestersstadje (er werd hier vroeger flink ontbost) gaan we een schiereiland op, dat we helemaal rond gaan rijden langs de kust ervan. Het weer wordt er niet beter op, en het blijft daarna de hele middag regenen. Desondanks hebben we mooie uitzichten en rijden we soms door nu mysterieus aandoende landschappen met mistflarden tussen de bomen. Natuurlijk is mooi weer aantrekkelijker, maar dit is qua landschapsgezichten ook niet verkeerd (voor een keer). We slaan ons kamp op in de Gordon Coastal Reserve, een mooie plek langs het water met naar de volgende ochtend pas blijkt, zicht op Bruny Island.
Die volgende ochtend zien we bij mooi weer hoe prachtig de plek wel is, veel meer van de achterliggende bergen en tegenoverliggende eiland is ineens zichtbaar. We nemen het veer naar Bruny Island en maken hier eerst een paar mooie wandelingen door de jungle naar stranden alvorens we neerstrijken op een kampeerplek op The Neck, een 5 km lange flessenhals die de beide eilanden met elkaar verbindt. Op het midden is een lookout van waaruit je dit mooi kunt overzien, inclusief de stranden aan beide kanten van de flessenhals.
Vanaf de kampeerplek loop je zo het strand op. ’S Avonds gaan we met z’n allen hardlopen over dit strand tot het ene uiteinde, zo’n 5 km retour. Even lekker weer alles helemaal los.
De dinsdag (we vragen onszelf overigens regelmatig af welke dag het nou ook weer is...) rijden we verder door naar de zuidelijkste punt van Bruny Island. Je hebt hier een mooi uitzicht over de kliffen en we zien in de verte het zuidelijkste deel van Tasmanie zelf. We kamperen in South Bruny NP, ook weer een plek aan een prachtig strand. We maken een wandeling door de bossen en langs de beide kustlijnen, die hier op het eind van het eiland nog geen km uit elkaar liggen. We hopen voor de nacht op helder weer. Klinkt misschien gek, maar dat heeft een reden: als het helder is, heb je vannacht grote kans van hier af hAurora Australis, het Zuiderlicht, te kunnen zien. Dat is de zuidelijke tegenhanger van het ons bekendere Noorderlicht. Zou mooi zijn, maar het is helemaal bewolkt, blijkt om een uur of 2 ’s nachts. Jammer, maar morgennacht proberen we het weer.
De woensdag is een prachtdag, en we blijven lekker aan het strand en maken later nog een wandeling. De dag erna gaan we waarschijnlijk weer naar het noorden, waar we in Hobart Lianne nog de gelegenheid willen geven om op de universiteit daar het netwerk te kunnen gebruiken om voor straks weer woongelegenheid te vinden en een vlucht te boeken van Melbourne naar haar thuishaven Brisbane, waar ze over een paar weken aan haar stage begint. Vindt ze best spannend, die stage, ondanks het feit dat ze weet dat haar begeleidende professor in een paar gesprekken die ze al gevoerd hebben heel veel vertrouwen in haar heeft uitgesproken. Zal allemaal best loslopen, zo verzekeren we haar.

Voor iedereen weer heel veel groeten van ons 3-en!