Kosciuszko NP tot en met Sydney
Door: Henk en Elly
Blijf op de hoogte en volg elly
23 Februari 2017 | Australië, Sydney Central Business District
Omdat we veel eerder terug zijn van de wandeling dan we dachten, rijden we daarna nog via de zuidelijke lus het Kosciuszko NP weer in en vinden een mooie overnachtingsplek op Thredbo Diggings aan de rivier. Als je verder dan Thredbo rijdt, wordt de weg flink smal, steil en bochtig. Niks voor Elly, dus na de sfeer van de weg even geproefd te hebben, besluiten we deze zuidelijke route niet helemaal uit te rijden maar weer te keren. Het park blijft er even mooi om, met kloven, rijk begroeide berghellingen en prachtig blauwe lucht. Wat een uitzichten!
Die vrijdagochtend worden we wakker na een nacht heerlijk slapen. Dat lukt ook wel na zo’n wandeling. We ontbijten weer lekker buiten en besluiten na het horen van de weersverwachting om noordwaarts dwars door het park te trekken. De verwachting geeft namelijk heel warm weer aan, en dan kun je beter op wat hogere hoogte zitten omdat het daar wat koeler is. Na een mooie rit over glooiende wegen met prachtige uitzichtpunten zoeken we een plek op de Three Mile Dam campsite. We staan aan een meer en ontmoeten Ken en Vicky, die gezellig bij ons komen zitten. We hebben het over onze manier van reizen, de te rijden route, hun en onze kinderen. Voor dat we het weten zijn we een flinke tijd verder, het gesprek is lekker geanimeerd en zij zijn erg bereid hun levenswandel te delen. Erg leuke mensen, waar we graag aan terugdenken.
’S Avonds als we na het eten met een wijntje buiten zitten zien we de volle maan opkomen en in het meer weerspiegelen.
Zaterdag ochtend rijden we door naar het noordelijke deel van het park, waar we erover denken een plek aan Blowering Lake te zoeken. Als we daar in de buurt komen, is het inmiddels bijna 40 graden. We zijn intussen al aardig afgedaald uit de bergen, en dat merk je aan de temperatuur. We besluiten hier niet te kamperen maar door te rijden naar Canberra. Onderweg bezoeken we nog wel de Blowering Dam, een enorme kolos van een stuwdam.
Op de snelweg naar Canberra, zo rond 13 uur, staat langs de weg een politieauto. Wanneer we gepasseerd zijn zien we dat ie achter ons aan komt. Ik zeg uit de gein tegen Henk ‘hij moet jou hebben’ en inderdaad; met zwaailicht en sirenes worden we naar de kant van de weg gedirigeerd. Henk is er vrij zeker dat we nergens te hard gereden hebben, dus met een gerust gevoel gaan we het gesprek aan. Het blijkt te gaan om een alcoholcontrole, waarbij je van 1 – 10 moet tellen in een apparaatje. Kennelijk wordt er verzwaard ingezet op die controle vandaag. Gelukkig had Henk zich vandaag nog beheerst met m’n eerste biertje...
In Canberra zien we de temp oplopen naar 43 graden. Het voelt tot onze verbazing nog niet eens zo heet aan, omdat het een erg droge hitte is. We staan ‘aan de stroom’ en de airco draait op volle toeren;) Die avond koelt het na een fikse onweersbui gelukkig een heel stuk af zodat we toch gewoon lekker kunnen slapen.
Zondags bezoeken we de National Gallery of Australia in Canberra (ook hier is lekker airco). We krijgen een leuke rondleiding van een oudere vrouw die heel veel af weet van de Aboriginal Art, waar we ook speciaal voor kwamen. Heel boeiend wanneer je hoort welke verhalen er achter de kunstwerken zitten. Ook de rest van de kunst in het museum is zeker de moeite waard.
In de loop van de middag gaan we op weg naar de kust. Een rit van zo’n 170 km door de bergen. Het was die dag al niet zo warm meer (35 graden) maar gedurende de rit naar de kust zakt de temperatuur op een gegeven moment tot 16 graden en zitten we compleet in de wolken. We kamperen in Pebbly Beach, weer een bushcamping aan het strand. Het veldje tussen de kampeerplek en het strand loopt ’s avonds vol met kangoeroes in alle formaten. Prachtig gezicht! Het is een prachtig strandje en we hebben een mooie hike gemaakt naar Mount Durras en Clear Point; beide met een mooi uitzicht over de bergen en de kust! Daarna een lekkere duik in de golven. We besluiten daarom nog een dag te blijven. We zien ’s ochtend 3 grote leguanen (tot 2,5m) over de camping scharrelen, wat een prachtig gezicht. Later zien we nog 2 lyrebirds en de volgende ochtend wordt ons ontbijt verstoord door een aantal Bowerbirds, ze zijn zo brutaal dat ze bij ons op tafel komen zitten en zelf in de camper onze appels aanpikken zonder dat we het in de gaten hebben. De vrouwtjes zijn olijfgroen met heel fel paarse ogen, de mannetjes zijn blauwzwart met ook paarse ogen. De rainbowlorykeets (veelkleurige parkieten) landen op Henk’s hoofd en eten uit de hand;) (maar eigenlijk mag je ze niet voeren).
Dinsdag 14 februari rijden we verder en nemen onderweg een afslag landinwaarts naar Pigeon House Mountain. Het is een zware hike naar de top van deze berg maar we zien hier ook de uitdaging in!
Nou, die hike was niet de enige uitdaging;) De weg er naar toe was dat minstens net zo erg! Het was een dirt road van zo’n 26 km avontuur! Smal en steil af en toe en regelmatig met ‘wasbordjes’ zodat we vreesden voor alle borden en kopjes in de kastjes. Wel een heel mooie rit door prachtige bossen met palmen, varens en eucalyptusbomen.
Het laatste deel van de hike ging over ladders en trappen, steil tegen de top op. Dat was even doorbijten! Het uitzicht was heel mooi! Over de beboste berghellingen en kliffen en rotswanden in de verte. We keken over een Grand Canyon landschap, maar dan helemaal begroeid. Super!
We rijden door naar Boodaree NP, een kampeerplek op Green Patch campground, vlak bij het hagelwitte strand. Helaas bijna geen golven hier, omdat het aan een baai ligt (Jervis Bay). Maar toch heerlijk zwemwater. De volgende dag een wandeling naar Steamers beach, niet aan de baai maar aan de oceaan kant. Onderweg zien we nog een slang (brown snake van 60 cm) de weg oversteken. De wandeling leidt over de kliffen en vandaar kijk je van bovenaf op het strand. De kleuren zijn fantastisch; goudgeel strand en helder blauw-groen water. Waar in deze omgeving alleen maar witte stranden zijn, wordt deze kleur hier geweten aan door een vroegere tsunami meegebracht zand. Hier wel behoorlijke golven en bijna te heftig om nog lekker in te kunnen duiken maar ik (Elly) heb er wel weer erg van genoten:) Ook hier maar weer een nacht bijgeboekt!
Met nog een tussenstop in Coledale op donderdag vervolgen we onze weg naar Sydney. Het is Rogier’s verjaardag wanneer we in Coledale zijn. We vragen of er ergens wifi is om te kunnen Skypen maar dat is er alleen twee dorpen terug bij de bibliotheek. We gaan er ’s middags even heen om te vragen of ze ook ‘s avonds bereik hebben omdat het in Nederland 10 uur vroeger is. Maar de bieb sluit om 17 uur en dan gaat de wifi er af:( diverse restaurants gevraagd of ze daar wifi hadden maar ho maar, nergens! Dat wordt dus feliciteren via de telefoon helaas.
Na nog een ochtendduik in de oceaan op vrijdagmorgen rijden we door naar Sydney. We parkeren onze camper in een van de buitenwijken (Rockdale) en vervolgen de reis met de trein richting het centrum. Leuk en heel herkenbaar (van 13 jaar en 10 dagen geleden...), Circular Quay, de Harbour Bridge, en het Opera House. We boeken een guided tour door het Opera House en laten ons mooi rondleiden. Wanneer we van het ene deel, via buiten, naar het andere deel oversteken (zo’n 5 meter hooguit) knettert er een bliksemflits en donderslag....oei..dat was wel even heel erg schrikken. Het zou wel eens op een van de bliksemafleiders geslagen kunnen zijn. Vervolgens begint het enorm te gieten!!
We hebben voor onze rondleiding het tijdstip van 15 u gekozen, omdat we dan kans hebben ook de Concert Hall, de belangrijkste zaal in het Opera House, van binnen te kunnen bekijken. En we hebben geluk, we mogen erin!
Na de rondleiding regent het nog iets maar dat deert ons niet. De temperatuur is wel goed dus we gaan er door richting de trein naar de camper en met de camper naar het noorden van Sydney waar we een kampeerplek hebben besproken bij Frauke en Rudy in Glenorie. We troffen Frauke bij een kaasproeverij op Tasmanie en ze vertelde van hun kampeerplek bij Sydney en gaf ons haar kaartje. We kwamen in de stromende regen aan bij hen.
De volgende dag zijn we weer met de trein Sydney in gegaan en hebben nog een aantal leuke marktjes (oa Paddy’s Market, een enorme verzameling snuisterijen maar ook groente en fruit) en de Botanische tuin bezocht. Ook zijn we de Harbour Bridge overgelopen. Vandaar heb je een mooi uitzicht over de haven en het Opera House. Ik ben er snel over gelopen want de hoogtevrees sloeg al snel toe en al dat langs razende verkeer ;( Brr....wat een afstand nog die brug zeg...
’S avonds gegeten bij de RSL-club van Glenorie, het dorp waar we kamperen. Hier hadden ze Wifi! Alsnog even geskyped met de jongens die net wakker waren, bij hen was het de ochtend nadat Rogier zijn verjaardag had gevierd. Maar goed om ze weer even te zien. We kunnen er erg naar uitkijken hen weer in de armen te kunnen sluiten. Het komt al steeds dichter bij, die vertrekdatum. Eigenlijk hebben we nog helemaal geen zin om ons weer over te geven aan het leven van alledag, we zijn het veel te mooi en relaxed gewend hier. Het is echt een super mooi land. Dat zal nog tegenvallen straks, maar daar denken we nog maar even niet aan. Het bevalt nog steeds geweldig hier!
Zondag 19 februari hebben we afscheid genomen van Rudy . Hij heeft ons nog wat tips gegeven voor het vervolg van onze reis (Frauke was er het weekend niet). We zijn verder gereden naar het noorden, op weg naar Brisbane in zo’n 10 dagen tijd om daar Lianne weer te ontmoeten en de stad en omgeving waar zij woont nog een week lang te bekijken. Ook daar kunnen we weer erg naar uitkijken!
Groetjes allemaal,
Henk en Elly
Die vrijdagochtend worden we wakker na een nacht heerlijk slapen. Dat lukt ook wel na zo’n wandeling. We ontbijten weer lekker buiten en besluiten na het horen van de weersverwachting om noordwaarts dwars door het park te trekken. De verwachting geeft namelijk heel warm weer aan, en dan kun je beter op wat hogere hoogte zitten omdat het daar wat koeler is. Na een mooie rit over glooiende wegen met prachtige uitzichtpunten zoeken we een plek op de Three Mile Dam campsite. We staan aan een meer en ontmoeten Ken en Vicky, die gezellig bij ons komen zitten. We hebben het over onze manier van reizen, de te rijden route, hun en onze kinderen. Voor dat we het weten zijn we een flinke tijd verder, het gesprek is lekker geanimeerd en zij zijn erg bereid hun levenswandel te delen. Erg leuke mensen, waar we graag aan terugdenken.
’S Avonds als we na het eten met een wijntje buiten zitten zien we de volle maan opkomen en in het meer weerspiegelen.
Zaterdag ochtend rijden we door naar het noordelijke deel van het park, waar we erover denken een plek aan Blowering Lake te zoeken. Als we daar in de buurt komen, is het inmiddels bijna 40 graden. We zijn intussen al aardig afgedaald uit de bergen, en dat merk je aan de temperatuur. We besluiten hier niet te kamperen maar door te rijden naar Canberra. Onderweg bezoeken we nog wel de Blowering Dam, een enorme kolos van een stuwdam.
Op de snelweg naar Canberra, zo rond 13 uur, staat langs de weg een politieauto. Wanneer we gepasseerd zijn zien we dat ie achter ons aan komt. Ik zeg uit de gein tegen Henk ‘hij moet jou hebben’ en inderdaad; met zwaailicht en sirenes worden we naar de kant van de weg gedirigeerd. Henk is er vrij zeker dat we nergens te hard gereden hebben, dus met een gerust gevoel gaan we het gesprek aan. Het blijkt te gaan om een alcoholcontrole, waarbij je van 1 – 10 moet tellen in een apparaatje. Kennelijk wordt er verzwaard ingezet op die controle vandaag. Gelukkig had Henk zich vandaag nog beheerst met m’n eerste biertje...
In Canberra zien we de temp oplopen naar 43 graden. Het voelt tot onze verbazing nog niet eens zo heet aan, omdat het een erg droge hitte is. We staan ‘aan de stroom’ en de airco draait op volle toeren;) Die avond koelt het na een fikse onweersbui gelukkig een heel stuk af zodat we toch gewoon lekker kunnen slapen.
Zondags bezoeken we de National Gallery of Australia in Canberra (ook hier is lekker airco). We krijgen een leuke rondleiding van een oudere vrouw die heel veel af weet van de Aboriginal Art, waar we ook speciaal voor kwamen. Heel boeiend wanneer je hoort welke verhalen er achter de kunstwerken zitten. Ook de rest van de kunst in het museum is zeker de moeite waard.
In de loop van de middag gaan we op weg naar de kust. Een rit van zo’n 170 km door de bergen. Het was die dag al niet zo warm meer (35 graden) maar gedurende de rit naar de kust zakt de temperatuur op een gegeven moment tot 16 graden en zitten we compleet in de wolken. We kamperen in Pebbly Beach, weer een bushcamping aan het strand. Het veldje tussen de kampeerplek en het strand loopt ’s avonds vol met kangoeroes in alle formaten. Prachtig gezicht! Het is een prachtig strandje en we hebben een mooie hike gemaakt naar Mount Durras en Clear Point; beide met een mooi uitzicht over de bergen en de kust! Daarna een lekkere duik in de golven. We besluiten daarom nog een dag te blijven. We zien ’s ochtend 3 grote leguanen (tot 2,5m) over de camping scharrelen, wat een prachtig gezicht. Later zien we nog 2 lyrebirds en de volgende ochtend wordt ons ontbijt verstoord door een aantal Bowerbirds, ze zijn zo brutaal dat ze bij ons op tafel komen zitten en zelf in de camper onze appels aanpikken zonder dat we het in de gaten hebben. De vrouwtjes zijn olijfgroen met heel fel paarse ogen, de mannetjes zijn blauwzwart met ook paarse ogen. De rainbowlorykeets (veelkleurige parkieten) landen op Henk’s hoofd en eten uit de hand;) (maar eigenlijk mag je ze niet voeren).
Dinsdag 14 februari rijden we verder en nemen onderweg een afslag landinwaarts naar Pigeon House Mountain. Het is een zware hike naar de top van deze berg maar we zien hier ook de uitdaging in!
Nou, die hike was niet de enige uitdaging;) De weg er naar toe was dat minstens net zo erg! Het was een dirt road van zo’n 26 km avontuur! Smal en steil af en toe en regelmatig met ‘wasbordjes’ zodat we vreesden voor alle borden en kopjes in de kastjes. Wel een heel mooie rit door prachtige bossen met palmen, varens en eucalyptusbomen.
Het laatste deel van de hike ging over ladders en trappen, steil tegen de top op. Dat was even doorbijten! Het uitzicht was heel mooi! Over de beboste berghellingen en kliffen en rotswanden in de verte. We keken over een Grand Canyon landschap, maar dan helemaal begroeid. Super!
We rijden door naar Boodaree NP, een kampeerplek op Green Patch campground, vlak bij het hagelwitte strand. Helaas bijna geen golven hier, omdat het aan een baai ligt (Jervis Bay). Maar toch heerlijk zwemwater. De volgende dag een wandeling naar Steamers beach, niet aan de baai maar aan de oceaan kant. Onderweg zien we nog een slang (brown snake van 60 cm) de weg oversteken. De wandeling leidt over de kliffen en vandaar kijk je van bovenaf op het strand. De kleuren zijn fantastisch; goudgeel strand en helder blauw-groen water. Waar in deze omgeving alleen maar witte stranden zijn, wordt deze kleur hier geweten aan door een vroegere tsunami meegebracht zand. Hier wel behoorlijke golven en bijna te heftig om nog lekker in te kunnen duiken maar ik (Elly) heb er wel weer erg van genoten:) Ook hier maar weer een nacht bijgeboekt!
Met nog een tussenstop in Coledale op donderdag vervolgen we onze weg naar Sydney. Het is Rogier’s verjaardag wanneer we in Coledale zijn. We vragen of er ergens wifi is om te kunnen Skypen maar dat is er alleen twee dorpen terug bij de bibliotheek. We gaan er ’s middags even heen om te vragen of ze ook ‘s avonds bereik hebben omdat het in Nederland 10 uur vroeger is. Maar de bieb sluit om 17 uur en dan gaat de wifi er af:( diverse restaurants gevraagd of ze daar wifi hadden maar ho maar, nergens! Dat wordt dus feliciteren via de telefoon helaas.
Na nog een ochtendduik in de oceaan op vrijdagmorgen rijden we door naar Sydney. We parkeren onze camper in een van de buitenwijken (Rockdale) en vervolgen de reis met de trein richting het centrum. Leuk en heel herkenbaar (van 13 jaar en 10 dagen geleden...), Circular Quay, de Harbour Bridge, en het Opera House. We boeken een guided tour door het Opera House en laten ons mooi rondleiden. Wanneer we van het ene deel, via buiten, naar het andere deel oversteken (zo’n 5 meter hooguit) knettert er een bliksemflits en donderslag....oei..dat was wel even heel erg schrikken. Het zou wel eens op een van de bliksemafleiders geslagen kunnen zijn. Vervolgens begint het enorm te gieten!!
We hebben voor onze rondleiding het tijdstip van 15 u gekozen, omdat we dan kans hebben ook de Concert Hall, de belangrijkste zaal in het Opera House, van binnen te kunnen bekijken. En we hebben geluk, we mogen erin!
Na de rondleiding regent het nog iets maar dat deert ons niet. De temperatuur is wel goed dus we gaan er door richting de trein naar de camper en met de camper naar het noorden van Sydney waar we een kampeerplek hebben besproken bij Frauke en Rudy in Glenorie. We troffen Frauke bij een kaasproeverij op Tasmanie en ze vertelde van hun kampeerplek bij Sydney en gaf ons haar kaartje. We kwamen in de stromende regen aan bij hen.
De volgende dag zijn we weer met de trein Sydney in gegaan en hebben nog een aantal leuke marktjes (oa Paddy’s Market, een enorme verzameling snuisterijen maar ook groente en fruit) en de Botanische tuin bezocht. Ook zijn we de Harbour Bridge overgelopen. Vandaar heb je een mooi uitzicht over de haven en het Opera House. Ik ben er snel over gelopen want de hoogtevrees sloeg al snel toe en al dat langs razende verkeer ;( Brr....wat een afstand nog die brug zeg...
’S avonds gegeten bij de RSL-club van Glenorie, het dorp waar we kamperen. Hier hadden ze Wifi! Alsnog even geskyped met de jongens die net wakker waren, bij hen was het de ochtend nadat Rogier zijn verjaardag had gevierd. Maar goed om ze weer even te zien. We kunnen er erg naar uitkijken hen weer in de armen te kunnen sluiten. Het komt al steeds dichter bij, die vertrekdatum. Eigenlijk hebben we nog helemaal geen zin om ons weer over te geven aan het leven van alledag, we zijn het veel te mooi en relaxed gewend hier. Het is echt een super mooi land. Dat zal nog tegenvallen straks, maar daar denken we nog maar even niet aan. Het bevalt nog steeds geweldig hier!
Zondag 19 februari hebben we afscheid genomen van Rudy . Hij heeft ons nog wat tips gegeven voor het vervolg van onze reis (Frauke was er het weekend niet). We zijn verder gereden naar het noorden, op weg naar Brisbane in zo’n 10 dagen tijd om daar Lianne weer te ontmoeten en de stad en omgeving waar zij woont nog een week lang te bekijken. Ook daar kunnen we weer erg naar uitkijken!
Groetjes allemaal,
Henk en Elly
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
