Hopetoun- Brisbane

Het laatste verslag is al weer even geleden maar we hebben niet stilgezeten. Zoals gezegd hebben we 2 rustige dagen doorgebracht bij Hopetoun op de bush camping. Van daaruit zijn we door Fitzgerald National Park over een aardig ruige onverharde weg verder gereden richting Denmark. De weg liep over een bergrug vanwaar je een mooi zicht had op de oneindige uitgestrektheid van het park. Onderweg een paar keer moeten uitwijken voor een blue tongue skink, een trage hagedis met een blauwe tong. Wanneer hij zich bedreigd voelt dan steekt ie zijn blauwe tong naar je uit. Dat wil ik natuurlijk wel even zelf zien, he

De volgende 3 nachten hebben we doorgebracht op een basic bush camping bij Two Peoples Bay. Een baai met een strand van 5 km en prachtig blauw water. De eerste dag maar eens de volle lengte van het strand over gewandeld naar de andere kant. Aan het eind van de baai was de zee een stuk rustiger en ondieper. Ik zag een rog zwemmen vlak aan de rand van het water. Op nog geen meter van me af. Hij ging rustig op de bodem liggen en het leek wel of hij mij lag aan te kijken. Telkens zwom hij even een rondje om dan weer terug te keren naar hetzelfde plekje en me aan te staren. Mooi om hem zo goed te kunnen observeren!
Aan deze kant van de baai was een picknickplaats met een (koude) douche. Een mooie wandeling en na 10 km hadden we wel een drankje verdiend vonden we. Een heerlijk plekje opgezocht met onze stoeltjes tussen de rotsen aan het eind van de baai, uit de wind en met een prachtig uitzicht over de baai en de ondergaande zon.
De volgende ochtend heerlijk ontbijten aan de picknicktafel en ondertussen maar turen over de baai. Er komen hier regelmatig dolfijnen langs en inderdaad na een tijdje zagen we een groepje dolfijnen. Volgens een medekampeerder waren ze aan het jagen op vis. Je zag ze telkens heen en weer zwemmen en af een toe kwam er een half uit het water springen. We konden ze mooi een tijdje observeren. Wat een super moment weer!
Omdat aan de andere kant van het strand (5 km verder) het eigenlijke Two Peoples Bay Nat. Park pas begon, zijn we met de auto over het strand naar de andere kant gereden. Henk durfde het eerst niet goed aan omdat het eerste eind door erg mul zand ging en we geen compressor hebben. Hij had al even nagevraagd hoe hij het het best kon aanpakken en de buren hadden hem verzekerd dat ze ons wel in de gaten hielden en wanneer we vast zouden komen te zitten ze ons wel zouden helpen voor de vloed opkwam. Dus op hoop van zegen, haha… De wielen op 4x4 gezet en daar gaan we. Gelijk in het mulle zand al vast….. Bleek dat Henk het sperdifferentieel wel gelockt had, maar vergeten was de auto zelf in de 4x4 te zetten… Toen dat ook gebeurd was, reden we moeiteloos het hele strand over.
Vanaf het Visitor Information Centre aan de andere kant hebben we een mooie hike gemaakt naar Little Beach, daar heerlijk gezwommen en weer terug gewandeld. Gelijk maar even een douche genomen en met de auto over het strand weer terug naar de camping.

De volgende dag , binnendoor (weer over het strand ;) en door Two Peoples Bay Nature Reserve) de kortste weg naar Albany waar we ook een aantal dagen hebben doorgebracht. Museum bezocht, The Gap en The Natural Bridge bewonderd en heel lang in het Historic Whale Station rondgekeken. Heel boeiend om te zien en te horen van vroegere walvisvaarders hoe dat er aan toe ging, nog niet eens zo lang geleden (tot 1978!). Op de plek te staan waar de walvissen werden binnen gesleept en te horen hoe dat in zijn werk ging. Vreselijk werk en nog vreselijker voor de walvissen. Bah, wat naar allemaal. Gelukkig is dat nu niet meer in gebruik. We spreken nog een suppoost die er zelf toentertijd op een schip gewerkt heeft. Hij schaamt zich niet voor wat hij toen heeft gedaan omdat de tijden toen heel anders waren, maar is nu een fervent anti-whaling aanhanger. Hij heeft een goed verhaal en kan beeldend vertellen over wat je zoal meemaakte op het schip onderweg qua weersomstandigheden, golfhoogten en vang- en sleepstrategieen.
’S Avonds lopen we in het donker nog even door het Field of Lights, een eerbetoon aan alle gesneuvelde Australische en Nieuw Zeelandse soldaten in de verschillende oorlogen. Met zestienduizenden ledlicht houders onder de bomen langs een prachtige laan, erg indrukwekkend om zo stil te staan bij die duizenden lichtjes en waar ze voor staan… Vanuit Albany vertrokken in 1942 meer dan 140.000 Australische jongens per schip om de geallieerden te steunen in hun strijd in Europa. Australië zelf is eigenlijk nooit rechtstreeks in een oorlog betrokken geweest, maar vanwege hun steun aan hun bondgenoten hebben ze zelfs in veel meer oorlogen meegevochten dan wij, bijv na de 2e WO nog in Korea en Vietnam.

Na Albany door naar Cosy Corner. We hadden van diverse Australiërs gehoord dat het erg mooi moest zijn maar het viel ons wat tegen. Tja, misschien zijn we ondertussen ook wel erg verwend door alle moois wat we al gezien hebben. Dus na 1 nacht door naar een Farmstay bij Kentdale. Onderweg hier naartoe nog even weer langs Green’s Pool en Elephant Rocks bij Denmark om daar te zwemmen. Op de heenweg waren we hier ook geweest maar hadden we minder mooi weer. Dus nu een herkansing;) Nu hebben we een mooie wandeling gemaakt langs het strand en heb ik lekker gezwommen en gesnorkeld bij Green’s Pool. Het water was aardig frisjes maar in de diverse keren (tussendoor even weer opwarmen) dat ik hier heb gesnorkeld heb ik heel veel vissen gezien, heel verschillende soorten!
De Farmstay Camping was super netjes en goed verzorgd. We stonden op een mooi kort gemaaid gazon en hadden een ruime plek. De volgende morgen net na het ontbijt hoorde ik anderen roepen “watch out, snake”. Ik keek op en aan de andere kant van het gazon kroop een slang. In een super rap tempo kroop ie het gazon over in mijn richting. Ik had een slang nog nooit zo snel zien voortbewegen. Ik was natuurlijk al lang opgesprongen om hem beter te kunnen bekijken. Op veilige afstand, dat wel natuurljk. Het was een Dugite van zo’n 1,5 meter (giftig en agressief). Hij kroop onder de stoel door waar ik had gezeten en verdween verderop in het langere en ruigere gras. Brrrr…..toch wel even schrikken. We hebben natuurlijk wel vaker slangen gezien, en tja, zoals de Australiërs zeggen “ja, die wonen hier…, het is hun leefgebied”.
Met de auto het binnenland in naar Mount Franklin en daar een mooie klim gemaakt naar de top. Mooi uitzicht naar alle kanten over het omliggende natuurgebied.
Na 2 nachten op de Farmstay door naar Drafty’s (ook 2 nachten), weer heerlijk in het woud met de reusachtige Karri bomen.

Daarna een nacht Belvidere bushcamping. Hier was weer meer wildlife. Veel vogelsoorten en kangoeroes. Tijdens het eten koken kwamen 2 kangoeroes buurten. Een grote en een kleine. Ze staken de neus in de lucht en keurden de geur van het eten. Ik vond het zo leuk dat ik er een foto van maakte en deze op de app gooide. Een moment van onoplettendheid en een kookaburra vloog naar de hete pan en pikte er zo een worst uit… Weg worst…., en ik stond er bij… Potverdikkemie,
wat gebeurt hier nu?
We vinden ze altijd heel leuk die kookaburras, ze maken een geluid alsof ze heel hard moeten lachen = laughing bird worden ze ook wel genoemd en ze kunnen je zo heerlijk wekken een half uur voor zonsopkomst, en dat is hier aardig vroeg hoor! Maar dit soort streken… Het blijven roofvogels ;)

Verder richting Perth vanwaar we de 22e februari naar Lianne vliegen. We vinden een camping boven Perth in Yanchep NP. Veel kangoeroes hier ook weer en de kookaburras houden we goed in de gaten nu. Zoals in heel West Australië zien we hier ook veel ringneck parrots. Fel groene papegaaiachtige vogels. Ze worden hier ‘Twenty-eight’ genoemd omdat ze telkens ‘Twenty-eight, twenty-eight,….’ roepen. Tenminste dat vinden ze hier. Met een beetje fantasie hoor ik het er wel in maar Henk helemaal niet. Uiteindelijk hoort hij ze eerder ‘Thirty-eight, thirty-eight……’ roepen. Ja, inderdaad, dat lijkt er meer op.

Vanuit Yanchep een dag Perth verkend. Een mooie stad. Maar zoveel auto’s en drukte hebben we al die weken niet meer meegemaakt . FF wennen weer!
De laatste nacht verblijven we op een camping in de stad zodat we dicht bij de camperverhuurder en het vliegveld zitten en de auto weer op tijd kunnen inleveren.
De volgende dag vliegen we in een kleine 5 uur naar Brisbane waar Lianne ons al staat op te wachten.
In haar autootje rijdt ze ons naar haar huisje. Ze heeft inmiddels een eigen appartement gehuurd. Lekker ruim en mooi alles voor haarzelf, keuken en badkamer etc….

We zullen ons vast goed vermaken en van hieruit nog leuke dingen doen samen.

Groetjes vanuit Brisbane, Henk, Lianne en Elly