Darwin en Kakadu NP

Onze vlucht voert ons eerst van Amsterdam naar Singapore in zo’n 12 uur. Daar moeten we overstappen op een andere vlucht, omdat geen enkele maatschappij op een klein vliegveld als Darwin rechtstreeks aanvliegt. Vanwege hevige buien boven Singapore maken we eerst 2 rondjes, maar we hebben toch nog zo’n 6 uur door te brengen op Singapore dus dat is niet erg. Door de maatschappij waar we geboekt hebben werd ons aangeraden 24 uur te nemen voor het overstappen om niet de volgende vlucht te missen. Het uitchecken en vervolgens naar de incheckbalie komen zou zomaar veel meer tijd kunnen kosten. We hadden echter al tevoren uitgezocht dat onze vervolgvlucht van hetzelfde vliegveld, Changi, zou vertrekken.
Op het vliegveld even gegeten en vervolgens even gevoetbald in de gangen (de jongens nemen altijd een bal mee in de handbagage). Automatisch worden ook andere reizigers in het spel betrokken als een bal het denkbeeldige veld verlaat. Daarna nog even geslapen in stoelen langs de kant, en onze vlucht mooi op tijd gehaald. Nog 4,5 uur naar Darwin, waar we rond 5 uur in de ochtend aankomen. Onze bagage droppen we in een safe en we gaan lekker ontbijten (rond 22.30 u Ned tijd) in een hotelletje net buiten het vliegveld.

Om 8 uur melden we ons bij de camperverhuurder, waar we ondanks het flink van tevoren boeken een tweederangs camper aangeboden krijgen. We ontdekken diverse mankementen die nog eerst verholpen worden, en dan kunnen we lekker op weg. Om een beetje te acclimatiseren blijven we eerst een paar dagen in Darwin. Dat blijkt een klein stadje met een beschermde omgeving te zijn. Net ten noorden ligt East Point Reserve, een natuurpark dat zich tot in het water uitstrekt met wat riffen. We zouden graag in dit park hebben overnacht maar er staan borden dat dit flinke boetes oplevert. Jammer!
We vinden een goed alternatief ten zuiden van Darwin op een gewone camping. Voor het avondeten maken we gebruik van de alom aanwezige gasbarbecues die de staat hier verzorgt om bosbranden te voorkomen. Er staan wat regentonnen waaraan te kunt eten, wat we natuurlijk doen. Opeens komt er uit het gat halverwege de ton heel rustig een boomkikker (zo’n groene met zuignappen aan zijn tenen) uit het gat kijken: grote hilariteit bij ons allemaal natuurlijk!
We staan de volgende ochtend om 4 uur even op om de wedstrijd te zien op een tv-tje dat de camper rijk is (en we verder nog niet gebruikt hebben). Jammer voor Nederland maar we treuren er niet lang om.

In de eerste dagen zorgen we dat we flink boodschappen inslaan, genoeg water tanken, en vervolgens rijden we naar Kakadu National Park. We lazen van tevoren dat dit het mooiste park van Australië moet zijn. Het biedt veel natuur en op veel plekken kun je wandeltochten maken. Je moet wel zorgen dat je genoeg water meeneemt, want bij 32 graden en felle zon blijf je drinken. Het voelt tropisch aan, maar het is wel een droge lucht en daarmee behoorlijk goed te harden.
We maken op verschillende plekken wandelingen langs Aboriginal rotstekeningen (het is oorspronkelijk hun grondgebied), door ravijnen en langs prachtige rotsformaties, en vervolgens zoeken we een bush camp, in dit geval Malabandjbandju. Dat is een plek die redelijk waterpas is en waar tussen de bomen plek is om je camper of tent te installeren. Vaak is er een picknicktafel en vuurkorf aanwezig, dus dat zoeken we wel op. Het betekent wel boven het vuur je eten koken en ’s avonds douchen met een emmer, maar dat heeft ook zijn charme. Elly en de kinderen zijn al op ontdekkingstocht geweest rond de ‘camping’ en zien al hun eerste wallaby die op 2 meter langs hen springt.

De eerste avond overvalt ons het donker tijdens het koken. Het is hier winter en dus al vroeg donker, zo rond 18.30 uur begint het duister al in te vallen. We zitten op 12 graden Zuiderbreedte (vergelijkbaar met bijv Indonesië) en als het donker begint te worden is het ook binnen het kwartier aardedonker. Gelukkig geeft het vuur ook licht en smullen we van een heerlijke maaltijd. Daarna nog even buiten zitten, maar zodra de wind gaat liggen komen de muggen. En niet zo’n klein beetje. We houden het nog even vol want de sterrenhemel is zo intens mooi met nog veel meer sterren dan je bij ons in bijv Oostenrijk op grote hoogte ziet. Het is toch heel bijzonder om het Zuiderkruis weer te zien, en de melkweg is onvoorstelbaar helder. Er zijn ook al wat vallende sterren te zien, vast als voorloper op de sterrenregen uit de Perseïden die zijn hoogtepunt op 11 augustus bereikt. De sterren draaien hier precies de andere kant op als bij ons en ook de maan kent een omgekeerd eerste en laatste kwartier. Ook overdag blijft het weer eerst een vreemde gewaarwording om de zon vanuit het oosten door het noorden te zien gaan. Dat merk je het best als je een schaduwplek hebt gevonden en de schaduw vervolgens precies de andere kant op opschuift dan je verwacht.
Dan zoeken we toch maar snel ons bed op, overigens net als de mensen in de verte om ons heen. Net als we naar bed willen komt iemand van de nabije Billabong (een binnenmeertje) lopen en vertelt dat hij een krokodil heeft gespot. Dus wij natuurlijk mee om te kijken. Inderdaad kun je de ogen helder rood zien weerkaatsen in het licht dat je over het water schijnt.

’s Morgens hoor je bij het licht worden een kakofonie van parkieten, kaketoes en andere tropische vogels. Na het ontbijt pakken we de spullen weer in de camper en begeven ons naar onze volgende bestemming in het park, Mardugal. Van daaruit maken we een wandeling rond een Billabong en zien weer ibissen, reigers, arenden, hagedissen, kikkers en een wallaby, een klein soort kangoeroe. We hebben nu ruim tijd om eten te bereiden en genieten van een fantastisch maal waaraan iedereen heeft bijgedragen. Tegen het donker gaan we voor ons traditionele familie-voetbal. Deze keer eindigt dit echter na 5 minuten al abrupt doordat ik op Robbert’s voet stap en mijn enkel verzwik. Gelukkig had ik al wel een belangrijke eerste treffer weten te scoren: een fantastische panna tussen Elly’s voeten door in eigen doel. Hilariteit alom, toen nog. De schade blijkt de volgende ochtend mee te vallen en ik kan met wat doorzetten tamelijk normaal lopen.

De donderdag willen we eigenlijk naar Gunlom, maar dat ligt 40 km uit de hoofdweg en is alleen bereikbaar via een dirt road. Dat is een zandweg van de rode aarde die je wel van Australië kent en die er uitziet als een wasbord. Je moet daar of heel langzaam of heel snel overheen rijden om niet volledig door elkaar gerammeld te worden. We proberen onze camper er eerst maar eens overheen te rossen maar boven de 50 begint hij van achteren weg te slippen. Dan maar langzaam, maar het gerammel en geschud binnen wordt al gauw onthoudbaar. We hadden van 4 wheel eigenaren wel al gehoord dat zij lucht uit de banden laten en daarna de juiste snelheid proberen te vinden. Die mensen zijn overal op voorbereid met hun flink geveerde voertuigen en stevige aanhangers die als overnachtingsplek en keuken dienst doen. Kijk, en op dat vlak moeten wij ons de mindere tonen.

Lianne heeft het niet meer, dus we besluiten na een kilometer of 5 maar om te draaien. Wel eerst even een plek vinden die breed genoeg is en vaste grond tot in de zijkant heeft, maar dat lukt. De 10 km kost ons bijna een uur, dus dat was anders een flinke rit geworden. De beloning was er ook naar geweest, want we hadden van tevoren van andere kampeerders gehoord dat er een waterval is waar je vanuit het ravijn naartoe kunt klimmen, met boven een aantal prachtige zwempoelen die bovendien nog krokodilvrij zijn.
Verder moet je hier overal bij water en waterwegen oppassen voor salties, zoutwater krokodillen. Die staan erom bekend tot ver landinwaarts op te duiken, dus tot ver in het zoetwater gebied. Het is de agressiefste krokodillensoort, en het zijn toch al niet zulke lieverdjes. De waarschuwingsborden zijn dan ook niet van de lucht. Je wordt zelfs gemaand niet te dicht op de oever te komen omdat deze beesten erg onverhoeds op kunnen duiken en ineens een flink eind boven land uit kunnen halen. We houden ons dan ook keurig aan dit soort voorschriften.
Onderweg zien we langs de weg nog wel een emoe en wat ezels. Verder zijn er talloze termietenheuvels die wel een hoogte van 3 meter bereiken. Daarnaast zijn er ook hier en daar gecontroleerde bushfires die ertoe dienen om grotere branden (bij bijv blikseminslag) te voorkomen.

We staan vanavond voor het eerst even weer aan de stroom op een camping bij Mary River, net bij de uitgang van Kakadu. Van hieruit willen we morgen, vrijdag, verder naar Litchfield NP waar prachtige rotsformaties en waterpoelen moeten zijn.