Gregory NP to Keep River NP

Vanuit Nitmiluk NP rijden we naar Gregory National Park, een rit van zo’n 300 km. Onderweg nog even weer boodschappen doen en we kunnen er weer even tegen.
Gregory NP is gesticht door Alexander Gregory die met zijn expeditie rond 1850 het park ontsloten heeft voor bezoekers. Dat feit staat gegraveerd in een baobab boom die nu nog steeds als monument in levende lijve te zien is.

De baobab is een heel bijzondere boom om te zien met zijn relatief dikke stam die bij de kruin ineens stukken dunner wordt en daar de takken laat ontspringen. Mede omdat hij in de winter (dus nu) geen bladeren heeft lijkt het wel alsof hij met de wortels omhoog groeit en dus omgekeerd in de grond staat. De soort die hier groeit is nauw verwant aan de baobab die verder alleen voorkomt op Madagaskar. Binnenin de stam houdt de boom enorme hoeveelheden water vast. De Aboriginals tappen dit in gebieden zonder bronnen af om in hun waterbehoefte te voorzien.

Als we het park binnenrijden maken we een wandeling langs de richels die de voornaamste publiekstrekker van dit park zijn: de escarpment walk. Deze richels zijn goed zichtbaar vanwege de erosie die de opbouw van de sedimentlagen in 240 miljoen jaar goed laat zien. Gedurende lange tijd is dit deel van Australië zee geweest waarin deze lagen afgezet zijn.

Daarna stoppen we voor een langere wandeling bij Joe’s Picnic Area. Deze voert onder overhangende rode rotsen door waaronder aan de schaduwzijde tot onze verbazing juist palmen groeien. Het geheel levert een prachtige klimpartij en schitterende uitzichten op, waar we nog een tijd over napraten. Omdat het inmiddels 16 uur is zoeken we een plek om te overnachten. Deze vinden we aan een stuk dirt road die toegang geeft tot Big Horse Creek en de Victoria River. Hier spotten we ’s avonds in het donker nog een krokodil met onze lantaarns. Wel blijven we geheel in lijn met de overvloedige waarschuwingen voldoende ver van het water verwijderd.
Op onze site is het heerlijk toeven: we staan midden tussen de baobab bomen en hebben een gedeeld vuur met een stel Australiërs, waarmee we na het eten ook nog een wijntje drinken. ’s Ochtends genieten we weer een goed ontbijt na een nacht waarin we voor het eerst weer de behoefte hebben onze slaapzak te gebruiken. Tot dusverre was een laken ruim voldoende om warm te blijven. Overdag is de temperatuur nog steeds rond de 30 graden met volop zon, maar het is heel goed te harden, zelfs tijdens de wandelingen.

Donderdag rijden we naar Keep River NP via een dirt road van zo’n 20 km. Het park ligt tegen de grens met Western Australia aan en staat mede bekend om zijn geologische formaties en duidelijk zichtbare structuren van de aardlagen. Het is adembenemend om hier een rondwandeling te maken tussen wat lijkt op bijenkorven van rotsen en enorme rotsflanken. De kleurenvariatie in het gesteente is enorm en een lust voor het oog. Na de wandeling wordt er nog weer lekker gerelaxt en hout gesprokkeld om vanavond ons potje weer te kunnen koken.

Als we morgen naar Kunururra vertrekken (net over de grens van Northern Territory, waar we tot nut toe zijn verbleven) zal het nog wat worden als we die grens passeren, want dan zetten we de tijd anderhalf uur terug. Dat betekent dan dat het niet meer om 19 u donker wordt (wel goed bijgelicht door de inmiddels bijna ¾ maan), maar al om 17.30 u…. Dat zal wel even wennen worden…

Alle goeds weer voor alle belangstellenden en vakantievierders!