Hereniging

3 dec 2016
Vanuit Kingston, waar we bij de pier aan het strand hebben gestaan, langs de kust verder gereden naar de stad Mount Gambier. Onderweg in Robe nog even gestopt om verdere info te vragen over bijzondere items langs de route die we in gedachten hebben.
Mount Gambier is gebouwd tegen de helling van een oude vulkaan. In een van de kraters van de vulkaan is een heel helder blauw meer ontstaan; Blue Lake, een onvoorstelbaar diepe kleur blauw! Een meer met een omtrek van 5 km wanneer je over de kraterrand rond wandelt. In totaal zijn er 3 meren maar slechts een is er blauw. Hier hebben we eens weer een “echte” camping opgezocht met zelfs een keuken waar je kon koken en bbq-en. Tijdens het koken kwamen we in gesprek met Rudy (een retired Aussie die ook van reizen hield). Hij gaf ons wat tips voor het vervolg van onze reis.
De volgende dag zijn we langs de kust verder gereden richting Portland en net voor die stad slaan we rechtsaf naar Cape Bridgewater, waar de kust (en de zee) al wat ruwer worden. Bij de Cape gaan we een kijkje nemen bij de Blowholes. Vanwege de waterstand doen ze het op dit moment niet, maar de op de rotsen beukende golven zijn al een mooi gezicht. Hier bezoeken we ook het Petrified Forest. Het lijken boomstammen die hier in de kalkrotsen zijn versteend, maar het betreft geërodeerde andere gesteenten die dit bijzondere landschap hebben achtergelaten.
Via een tip van Rudy kwamen we die avond te overnachten in Saw Pit; een rest area achter Portland waar je in de bush kon kamperen. Hadden we anders nooit gevonden. Het was weer een heel mooie plek in een eucalyptus bos. Op het pad er naar toe hupte er net voor ons een kangoeroe over. Dit was de eerste plek waar we een kampvuur mochten stoken. Dat was eerder verboden ivm bosbrandgevaar wegens droogte. De Rangers hadden zelfs al hout klaar gelegd:)
Toen we ons gesetteld hadden en ik de kookkaburra’s volgde die van de ene boom naar de andere vlogen en ons een beetje “uitlachten” (dat geluid maken ze en het werkt aanstekelijk) zag ik in de boom, boven de camper een bolletje en riep Henk. Zit daar een koala? We keken wat beter en jawel hoor, er zat er echt een. Oh wat gaaf zeg! Hij laat zich lekker door de wind heen en weer zwieren terwijl hij op een relatief dunne tak zit. Later die avond maakten we een rondje om de kampeerplaats en toen zag ik er nog een, een kleinere. En de volgende ochtend werden we er door andere kampeerders op attent gemaakt dat er bij de uitgang van de kampeerplaats nog een kleine koala in de boom zat. Dicht aan de weg en niet zo hoog. Die konden we zo schattig bekijken, hij zat zo knus opgerold tussen de takken en sloeg af en toe een oog op naar ons maar sliep rustig verder.
Volgende dagen hebben we doorgebracht in Grampians National Park. Een prachtig park waar we heel mooie hikes hebben gemaakt. Een ervan voert ons naar de Pinnacle, een uitzichtpunt zo’n 400 m hoger dan onze camping Pine Plantation ligt. Een beste klim met onderweg prachtige uitzichten over bergen en valleien en met allerlei kleuren bloemen en bloeiende struiken langs het pad. ’s Avonds eerst kangoeroe’s en later sterren kijken vanuit ons bed achter in de camper, met de deuren open:) en de geur van eucalyptus en ’s ochtends schijnt lekker de zon naar binnen. Dat is het leven!
We schroeven het tempo iets terug want we hebben inmiddels ongemerkt al aardig wat km’s gemaakt.

In het centrum van het park, in Halls Gap, is de enige plek met wifi. We hoeven hier niet veel te praten, er is een werkelijk oorverdovend lawaai vanuit de bomen boven je waardoor je elkaar moeilijk kunt verstaan. Wat een herrie van al die krekels en cicades, je oren suizen nog uren nadien;)
We krijgen app contact met Lianne, en bespreken haar reisplannen en de plek waar we haar op kunnen pikken. Ze heeft een geweldige tijd gehad in Nieuw Zeeland en ziet er ook erg naar uit om ons te ontmoeten. Nou, dat is wel wederzijds!
We reizen wo 7 dec van onze eerdere plek in de Grampians door naar Wannon Crossing, ook een fantastische plek die een picknicktafel onder de Eucalyptussen combineert met zicht op de bergketens rondom. Hier verblijven we vannacht en dan is het morgen nog een dikke 100 km naar de kustplaats Warrnambool, waar we Lianne van de trein kunnen halen tegen 17 u. Voor die tijd denken we in het zuiden vd Grampians nog een hike te kunnen maken, dan maar eens Warrnambool verkennen en wat boodschappen doen en dan ons meiske maar eens in de armen sluiten na bijna een half jaar: een mooi vooruitzicht!
Die donderdagmiddag is de trein ruim een half uur te laat, maar het weerzien is er niet minder om: we sluiten elkaar weer heerlijk in de armen en praten die avond nog urenlang bij.
We staan op een camping in Warrnambool zelf, met een goed uitgeruste kampkeuken en gezellige eetgelegenheid waar we dankbaar gebruik van maken want het is vandaag flink winderig en regenachtig. Na het eten praten we nog lekker door en maken de dames zelfs nog van het zwembad en de jacuzzi gebruik voor het slapen gaan.
Vrijdag 9 december doen we het rustig aan en maken een wandeling langs de kust bij Warrnambool. Lekker genieten van elkaar en de omgeving. Morgen beginnen we aan onze rit over de Great Ocean Road, wat een prachtige route langs de kust moet zijn, en door Great Otway NP, ook weer een uniek stuk natuur.

Zaterdag 10 dec
Vandaag hebben we ons voorgenomen om maar een kleine 100 km te rijden naar net bij Princetown, waar volgens de Camps8 weer een natuurcamping zit. Over dit kleine stukje blijken we ’s avonds ruim 6 uur te hebben gedaan. Niet omdat het druk is, integendeel, maar omdat we telkens stoppen voor weer nieuwe spectaculaire uitzichten en vergezichten over stranden met pilaren van kalksteen. Dat is waar dit stuk kust zich door kenmerkt.
Bay of Islands is zo’n stuk kust waar vanuit je uitzicht hebt op ‘eilanden’ op pilaren. De rest van de kust eromheen is weggeerodeerd, waardoor deze pilaren van wat hardere kalksteen zijn blijven staan. De golven beuken er flink op en het landschap verandert dan ook voortdurend. Bay of Martyrs is een vergelijkbaar fenomeen en London Bridge is zo genoemd omdat er nog een kalksteen boog zit tussen 2 staanders. Links ernaast heeft ook zo’n boog gezeten, maar die is onder invloed van het weer en de oceaan een paar jaar geleden ingestort.
Loch Ard Gorge is een scheermes achtige kam die tientallen meters hoog uit de golven oprijst. Hij is ook weer omgeven door andere pilaren. De vegetatie op de stukken grond waarover we er naartoe kunnen lopen bestaat voornamelijk uit taaie grassen en dito struiken. Waar de grond kaalgeslagen is, zie je veel verschillende kleuren zand die, afhankelijk van de schuinte van het landschap, mooi over elkaar heen kunnen vloeien.
Dan komen we bij de 12 Apostelen, zo’n beetje het bekendste fenomeen langs de Great Ocean Road. Nou, dat is te merken: bussen vol Chinezen en in mindere mate Japanners worden hier losgelaten om dit spectaculaire stuk natuur te zien. Op de looppaden is het gewoon Westers (of Japans?) druk, totaal anders dan wat we tot dusverre hebben meegemaakt. Desondanks qua bijzondere aanblik van de ‘Apostelen’ (er zijn door de erosie nog maar 8 van de 12 pilaren over) zeker de moeite waard om de uitzichtpunten te bezoeken.
De camping bij Princetown die we op het oog hadden, biedt ons weer de rust die we graag zoeken. We maken tegen de avond nog een mooie wandeling naar het dichtbij gelegen strand, van waaruit de grillige kust ook weer mooi zichtbaar is. We hebben het strand helemaal voor ons alleen. ‘S Avonds nog lekker vlees gebraden op de bbq die erbij zit, en we zijn weer helemaal het mannetje. Vooral Lianne geniet van het vlees, want in NZ hadden ze met z’n allen afgesproken veganistisch te leven bij het rondtrekken omdat 1 van de meisjes een veganiste was. Je moet er wat voor over hebben! Ze haalt nu de schade lekker in.
Vanaf de bbq-plek zien we een paar kangoeroes. We kijken eens goed en zien dat er grote groepen van zo’n 20-25 kangoeroes de camping op komen. Heel grote en hele kleintjes en wat kleintjes die vanuit de buidel samen met moeder gras eten, ahhh zo schattig:) We blijven ze vanaf een afstandje volgen totdat het echt bijna helemaal donker is en we ze bijna niet meer kunnen zien.

Zondag 11 dec
We trekken door naar Aire River East campground, zo’n beetje op de zuidelijkste punt in Great Otway NP. Onderweg lijkt het nu en dan alsof we door de jungle trekken, zo dicht staan bomen en boomvarens aan de bochtige straat. De ‘camping’ is een oase van rust, we zitten echt in the middle of nowhere. Op de dirt road er naartoe spot Elly een koala in een eucalyptus naast de weg. Wij er uit, en we zien op een stukje van 10 meter 5 koala’s in de bomen om ons heen! Vanaf de camping maken we een wandeling naar een uitzichtpunt op de Great Ocean Walk en naar het strand. Voor dat laatste hoef je alleen maar de rivier te volgen die langs de camping stroomt. Verder rusten we vanmiddag lekker uit en lezen wat en werken even aan dit verslag. We hebben het gevoel dat we wel lekker tot rust komen, hier.

Maandag 12 dec
Vandaag blijven we op dezelfde rustige camping. Omdat ik het eerst op ben, loop ik alvast een eind langs de zandweg en spot een koala met jong die net vanuit het lange gras een eucalyptus in wil klimmen. Met het jong veilig op de rug klimt ze rustig en zeker de boom in, en aangekomen bij de malse bladeren gaat de moeder op een wat dikkere tak zitten en het jong gaat z’n eigen weg naar de dunnere takken met nog malsere bladeren. Schitterend om te zien. Even later gaan ze weer slapen (dat doen ze zo’n 18 u per dag) en zit het jong net voor z’n moeder, waarbij de moeder een arm om het jong geslagen heeft.
Tegen de middag lopen we naar het strand om dat verder te verkennen. Het is vandaag onbewolkt en goed warm, zo’n 31 graden. Maar het is goed te harden, en bij het strand waait een frissere wind. De zee is ruig met flinke golven.
Terwijl we even aan dit verslag werken komt er net voor ons een koala uit de boom en steekt langs ons over naar een volgende boom. Prachtig!
Morgen zijn we van plan om door te trekken naar de oostkant van Great Otway NP, naar Wye River campground. We hebben nog een paar dagen tot we naar Tasmanië oversteken en we zijn van plan die in dit Nationaal Park door te brengen.
Alle goeds. Henk, Lianne en Elly.