Tasmanie en weer terug op het vaste land

Maandag 16 januari 2017
We hebben een aantal heerlijke dagen gehad aan Friendly Beaches, een bushcamping vlak aan het strand waar tegen het eind van de middag wallabies en wombats op de sites kwamen grazen. Lekkere strandwandelingen gemaakt en gezwommen in de (koude) oceaan.
Wineglass Bay en beach waren heel mooi om te zien maar de stranden bij onze kampeerplek zijn minstens zo mooi vinden wij;) veel minder druk. Wineglass Bay is heel bekend en dus heel toeristisch.
We kamperen vaak op bushcampings, daar heb je de mooiste plekjes in de natuur met allerlei wildlife om je heen. We zijn geheel zelfvoorzienend wat betreft de camper dus kunnen we ons een aantal dagen redden in de bush. We hebben een solardouche die we ’s middags in de zon leggen en waar we ’s avonds warm douchewater van hebben.

Vanaf Friendly beaches trekken we verder langs de oostkust. Onderweg stoppen we voor een wijnproeverij. We hadden op de Taste of Tasmania in Hobart kaartjes gekregen voor een sparkling wine bij Devil’s Corner dus die wijngaard hebben we maar even met een bezoekje vereerd. Heerlijke wijn en een schitterend uitzicht over de wijngaard en de vallei met wetlands richting zee.
Vandaar naar Chain of Lagoons een kampeerplek bij Lagoon Beach. Wat een herrie hier zeg! Miljoenen cicaden tsjilpen er op los in de bomen boven ons. Wanneer we de stoeltjes buiten zetten en ons met een drankje naast de camper settelen voelen we dat er ook wat op ons valt, geen regen want de zon schijnt volop? Het blijkt dat de cicaden niet alleen heel veel herrie maken maar ook een stof afscheiden die in fijne druppeltjes op ons neer daalt. We draaien dus de luifel maar uit en kruipen daar lekker onder;) Gelukkig wordt het ’s avonds stil wanneer de zon onder gaat. Onze buurman is een Canadees die al jaren in Tasmanie woont. We raken gezellig aan de praat. Hij is een aantal dagen alleen op stap (heeft vrouw en kids in Launceston), hij is een fervent strandvisser. ’S Avonds vraagt hij ons om te delen in zijn vangst. Hij heeft 2 Australische zalmen gevangen en die krijgt hij niet alleen op. Hij bakt de grootste zalm en samen met een pilsje en een wijntjes verorberen we zijn heerlijke vis.

De volgende stop is Scamander. Weer een keer op een echte camping omdat we vooral ook willen zorgen dat Lianne haar wasgoed schoon heeft voordat ze weer naar Brisbane gaat.
Wanneer we de wasruimte binnenkomen, met onze armen vol wasgoed, schrik ik me een ‘hoedje’, er kruipt een grote skink rond. Dat is een grote dikke soort hagedis. Hij schrikt minstens net zo hard en kruipt achter de wasmachines en komt er ook niet weer achterheen. ’S Avonds uit eten geweest in het enige restaurant dat open is in het hoogseizoen in deze ‘badplaats’.

In St. Helens hebben we de volgende dag boodschappen gedaan en onze voorraden weer aangevuld zodat we weer een aantal dagen in de natuur kunnen verblijven.
In Bay of Fires vonden we weer een mooie plek aan het strand bij Swimcart Beach. Vanaf onze plek kijken we weer uit over het strand en de zee. Toch bleek dit strand niet zo geweldig, ja we raken aardig verwend lijkt het! Het zand was heel grofkorrelig zodat je er tot je enkels in weg zakt tijdens het lopen. Een baaitje verderop is beter en daar is het ook veiliger zwemmen. Heerlijk gezwommen in de golven. Zelfs Henk ging zijn zwembroek aantrekken en verraste me met een gezamenlijke duik in de golven! Toppie!
De naam ‘Bay of Fires’ komt door de rode rotsen die de baaien van elkaar scheiden. De rode kleur komt van rode algen die op de rotsen groeien en het geheel, samen met de turkooisblauwe zee en witte golven, een heel mooi aanzien geeft .

Via Scottsdale, waar we aardig wat regen hadden, verder naar Launceston. Dit is de een na grootste stad op Tasmanie (na Hobart). Onderweg een aantal keren gestopt. In Pyengana om een wandeling te maken naar de St. Columba Falls, een mooie wandeling door het regenwoud met nog weer grotere boomvarens dan we al hadden gezien (dit blijft een heel bijzonder gezicht!) naar een van de hoogste watervallen van Tasmanie. In Weldborough staan een aantal half afgezaagde bomen waarvan in de takken allerlei voorstellingen zijn uitgebeeld. Heel kunstig!
In Launceston hebben we overnacht bij een Farmstay. In de stad en toch buitenaf. We hebben de stad verkend en Lianne heeft ons mee uit eten genomen naar een Seafood restaurant. Heerlijk met z’n allen gegeten van een seafood platter met o.a. verse oesters, mosselen, inktvis, zalm, scallops, garnalen en nog veel meer.
Van Launceston via Beauty Point naar Devonport. De volgende dag vroeg op om de boot te pakken naar Melbourne.

Zondag 22 januari, met een uur vertraging maar heel mooi weer, vertrokken vanuit de haven van Devonport. 9 uren varen voordat we in Melbourne aankomen. Dat zal even weer wennen zijn; alle drukte en verkeer van een grote stad, dat zijn we de laatste 6 weken niet meer gewend.....In Tasmanie (2,5 x Nederland) wonen maar 500.000 mensen en die vind je haast niet weer;)
Op de boot werden we nog vermaakt met een spelletje Trivia. Dit is een soort pubquiz dus Lianne was helemaal in haar element. Helaas zijn we net buiten de prijzen gevallen (4e).
Verder een rustige overtocht gehad. Regelmatig staan we op het dek om over zee uit te kijken en een uur voordat we in Melbourne aankwamen werden we gevolgd door een tiental jetskies. Ze kwamen met grote snelheid van alle kanten, het leek wel een aanval. Ze stunten op de golven van de boot;)
Gelukkig hadden we bij wijze van uitzondering al een camping geboekt. Het is al aardig laat en bijna donker wanneer we op de camping aan de rand van Melbourne aankomen.

Maandag 23 januari. Lianne heeft haar backpack ingepakt. Ze vliegt om 16.10 uur pas dus we hebben rustig de tijd. Na een kop koffie op de luchthaven vertrekt ze door de douane. Op weg naar Brisbane voor een nieuw avontuur, een 8-9 maanden stage bij het onderzoeksinstituut QIMR Berghofer. Ze begint hier 6 februari en heeft er zin in, al vindt ze het wel spannend. Voor die tijd moet ze nog haar spullen uit haar ‘oude’ kamer halen en een nieuwe kamer zoeken. De afstand van haar oude kamer naar dit instituut is te ver om dagelijks af te leggen dus ze zoekt iets dichterbij QIMR.
We hoorden van andere campinggasten dat je met een zgn. Ground Pass (die toegang verschaft tot het terrein en de meeste courts) een mooi beeld krijgt van de Australian Open. Je mag dan wel op het hele terrein van de AO behalve in de Rod Laver Arena en de HiSense Arena. We waren al van plan hier eens een kijkje te nemen, juist omdat dit toernooi nu aan de gang is, maar wisten niet hoe dat in zijn werk ging.

Dinsdag dus maar eens op weg naar de Australian Open. Vanaf een winkelcentrum in de buurt van de camping konden we met de bus in 40 minuten naar de stad. Dat red je zelf met de camper nooit (het is zo’n 40 km); die bus scheurt over de Freeway...en je wordt in het centrum afgezet dus heb je geen parkeerprobleem.
Toen we het terrein een beetje verkend hadden, wat wedstrijden hadden bezocht en de sfeer op ons lieten inwerken zagen we op de schermen dat Roger Federer over een half uur ging ‘in’spelen. Wij dus aangesloten bij de horde mensen die al klaar stond om dat ook te willen zien. We konden nog een mooie plek bemachtigen op de Fly Emirates brug die over het terrein heen gaat en vanwaar je een mooi uitzicht had op het court waar hij ging inspelen. Om het court stonden de mensen wel 5 rijen dik om een glimp van hem op te vangen en dat al ruim een half uur voordat hij zou komen! Zijn tegenstander die avond, Mischa Zverev, stond op het court ernaast en daar stond slechts “een halve man en een paardenkop” te kijken, best sneu.
Toen Roger er aan kwam was er een gegil en gejuich van alle kanten. Om hem in levende lijve te kunnen zien spelen was wel heel erg gaaf!! Echt super! Ik moest er wel telkens aan denken dat Robbert dit ook heel graag zou hebben willen zien. Hij is ook een heel grote fan van Roger, weet ik!
Een deel van de latere wedstrijd hebben we op een groot scherm kunnen volgen. Heel relaxed vanuit een lekkere luie 2-persoons strandstoel. Die stonden daar allemaal opgesteld.
Een mooie belevenis en nog mooier dat hij de wedstrijd en het toernooi heeft gewonnen. Dat was spannend zeg! Wij stonden aan het strand, kampeerden ‘in het wild’ en hadden een slechte internet verbinding en geen tv in de buurt. Ik probeerde de finale tegen Nadal te volgen via de live-scores en werd daarbij ondersteund door de commentaren van Rogier en Lianne in onze gezinsapp. Rogier volgde de wedstrijd thuis en Lianne zat op een terras in Brisbane en volgde daar de wedstrijd op een scherm. Robbert was aan het werk en volgde alles ook via internet. Wat spannend zeg, die laatste set en telkens maar wachten op het volgende app-je; ‘Federer komt terug’ ‘ Federer breekt terug in de 5e set’, ‘met een love-game’, ‘ 3 breakpoints’, Federer heeft de druk er weer op gezet’, ‘2 breakpoints voor Nadal nu’, ‘beide weggewerkt’, ‘Championship Point’ en ‘ jaaaaaaaaaa!!!’ Wat bijzonder om het zo mee te maken;)

Woensdag 25 januari zijn we weer naar het centrum van Melbourne gegaan. Nu om de stad eens beter te bekijken. Er gaat een gratis trammetje rondom het centrum en daar kun je op en afstappen wanneer je wilt. Op deze manier hebben we de stad een beetje doorkruist. Een heel mooie stad met mooie ‘oude’ gebouwen (eigenlijk is hier niets oudere dan pakweg 200 jaar) en met heel moderne wolkenkrabbers. Daartussen bijzondere moderne architectuur en gezellige smalle steegjes met allerlei terrasjes, cafeetjes en eettentjes. We kwamen terecht op een dakterras (3 hoog) waar we een hapje en een drankje hebben gedaan.

Donderdag zijn we verder gereden richting Wilsons Promontery. Dit is een schiereiland ten zuidoosten van Melbourne. In vergelijking met Tasmanie was de camping hier overvol. Pffff alles volgeboekt maar omdat we buitenlanders zijn en dus niet konden weten dat we hadden moeten reserveren waren er nog zo’n 10 plaatsen voor dit doel vrijgehouden en daar mochten we er een van, al betaal je hier een fortuin voor een plek. Het was Australia Day, een vrije dag voor iedereen, voor velen ook een lang weekend vrij en het was het laatste weekend van de schoolvakanties in deze streek. Gelukkig had je van de drukte op de wandelingen en de stranden geen last. We zijn hier een paar nachten verbleven en hebben genoten van de hikes en heerlijke stranden. Het zeewater is hier iets minder koud dan in Tasmanie:) en er zijn heerlijke golven.
De 2e dag hebben we een hike gemaakt naar Mount Oberon. Het eerste deel op weg met een shuttle bus en daarna 1 uur bergopwaarts. Het was bewolkt en de wolken hingen aardig laag om de bergtoppen, het leek wel een soort ‘zeevlam’, een fenomeen dat we ook in Nederland wel kennen. We begonnen met goede moed aan de best wel zware hike. Het zou vast wel zijn opgeklaard wanneer we boven zijn. Toen we boven kwamen zat alles nog potdicht. Het beloofde 360 graden view ging, letterlijk, finaal de mist in. Na een half uurtje wachten....ondertussen een hagedis gevoerd met stukjes banaan en dikke vliegen (die vliegen plaagden ons al enige tijd), beide vond ie erg lekker;) besloten we de afdaling maar te gaan maken. Het zag er toch niet naar uit dat de wolken zouden oplossen. We waren al ruim 10 minuten aan het afdalen toen we onder de wolken door konden kijken en in de verte de prachtig mooie baaien konden zien dus besloten we maar weer omhoog te klimmen. Inderdaad waren de wolken bijna helemaal weg toen we weer bovenkwamen en werden we getrakteerd op een schitterend 360 graden uitzicht. Adembenemend! Prachtige baaien met witte stranden en blauw-groen water, in de verte een paar eilanden en rotspartijen.
Juist bij het zien van deze prachtige natuur en doormaken van al onze belevenissen missen we Lianne en de jongens natuurlijk enorm. Wat zouden zij het ook prachtig vinden om dit allemaal mee te maken! Maar goed, zij delen wel een beetje in ons genot via de app en het contact dat we onderhouden.
Onderweg doen we telkens nieuwe contacten op met mensen die ook aan het reizen zijn. Op die manier leer je veel over Australië, de manier van leven hier, de trots die men (terecht) voor zijn land voelt, en natuurlijk krijgen we tal van tips over wat we allemaal nog moeten gaan zien.

Zaterdag verder gereden langs de kust van het vaste land. Onderweg een afslag genomen naar Tarra Bulga Nat. Park. De bochtige weg er naar toe was al heel bijzonder. Telkens wanneer je de bocht om kwam was je weer verrast door de mooie omgeving. Het leek wel een reis terug in de tijd, naar de periode van de dinosaurussen. Je had het gevoel dat er zo een dino uit de bossen met boomvarens en reusachtige eucalyptussen tevoorschijn zou kunnen komen. Wat ben ik blij dat Henk graag de camper rijdt;) zo kon ik mooi om me heen kijken en genieten van alles. Vanaf de picnic plaats in het park hebben we gewandeld door de bossen. Henk probeert alles vast te leggen op de gevoelige plaat, hij blijft maar knippen zo mooi is het!

We rijden door naar Woodside, het begin van 90 miles beach. Inderdaad een oneindig strand van 90,7 miles (zeiden ze ons in het informatiecentrum;) De vakanties zijn hier nu voorbij en het is weer uitgestorven. Voor ons is de vakantie al over de helft, nog minder dan 6 weken te gaan, nog maar even niet aan denken!

Heel veel groeten weer aan iedereen,
Lianne, Henk en Elly