Op doorreis naar Broome

Na de enerverende ervaring van Purnululu NP moeten we een stuk afleggen van ruim 1000 km naar Broome waar ogenschijnlijk onderweg niet veel te bezoeken is in de vorm van nationale parken. Maar voor ons is Australië eigenlijk één groot nationaal park, dus dat gaat wel goed komen. We maken daarom van de zondag 25 juli maar een reisdag. Lekker vroeg op, een goed ontbijt en al bij relatieve koelte onderweg naar hoever we ook maar komen. Onze bedoeling is ergens voor Geikie NP dat bij Fitzroy Crossing ligt uit te komen, zodat we daar de volgende dag kunnen gaan kijken.
Onderweg is er natuurlijk genoeg te zien aan verschillende landschappen, rivieren en kreken, vogels, kangoeroes en loslopend vee. Voor dat laatste word je middels grote gele verkeersborden goed gewaarschuwd dat het zich voor kan doen gedurende bijvoorbeeld de volgende 250 km. Dit geeft wel een aardige indruk van de afmetingen van het land.
In het Top End, zoals de noordwest punt van Australië heet, ziet het landschap er de eerste 1000 km een beetje hetzelfde uit: de op een rug (of dijk) gelegen highway met afwisselend een bruine of rode sterk aflopende berm met daarnaast onmetelijke wouden van eucalyptus in een lage onderbegroeiing van gras en struiken. De stammen van de eucalyptussen zijn tot anderhalve meter hoogte zwartgeblakerd vanwege de – vaak gecontroleerd uitgevoerde – bosbranden. Die branden worden gesticht om de natuur de kans te geven zich te vernieuwen en om grote, oncontroleerbare branden ten gevolge van bijvoorbeeld blikseminslag te voorkomen.
Vanaf Katherine begint het landschap meer de vorm van een uitgestrekte Grand Canyon aan te nemen waarbij de Victoria Highway zich tussen de in de verte gelegen steile rotswanden doorslingert. Geen wonder dat je hier onderweg parken als Gregory en Keep River met hun kloven kunt tegenkomen. Tussen Kununurra en Broome kom je ineens ook heel vlakke stukken tegen, waarin de highway nog steeds op een verhoging ligt en vele floodways kent, delen die gemakkelijk kunnen overstromen. Ons is verteld dat als het hier regent in het natte seizoen, het ook echt regent: je ziet dan kennelijk geen hand voor ogen en er valt gemakkelijk 100 mm per uur. Geen wonder dus dat dit een zondvloed kan opleveren die zijn weg ook ver buiten de normale beddingen zoekt.
De reis verloopt zo voorspoedig en gemakkelijk dat we Geikie NP zelfs al om een uur of twee bereiken. Het blijkt een klein park waarin de eigenlijke kloof vanwege nieuwe veiligheidsregels gesloten is. Tevens blijkt er tegen onze verwachtingen in geen bush camp te zijn, zodat we toch nog een eindje verder moeten reizen. Omdat we ons tot dusverre onderweg goed vermaakt hebben met kijken en wanneer je in het huisgedeelte zit met kaarten, sudokuen en praten is dat geen enkel probleem. We zoeken Ellendale Rest Area op en ontmoeten daar Wallace en Heather Smith, een geweldig aardig stel uit Perth waarmee we gezellig wat drinken en praten. Ze hebben tal van tips tav onze doorreis en we worden hartelijk uitgenodigd om wanneer we in de toekomst terugkomen, hen in Perth op te zoeken. Ze reizen nu zelf de andere kant op heel Australië door en zijn dus nog wel maanden onderweg. Ze zijn gepensioneerd dus ze hebben de tijd.
Maandag reizen we door naar Broome, waar we ’s middags naar Cable Beach gaan. Of het werkelijk tot de 5 mooiste stranden van de wereld behoort zoals wordt beweerd kunnen we natuurlijk niet nagaan, maar het is wel helemaal geweldig: een strand van wit poederzand dat heel geleidelijk afloopt in de turkoois kleurende Indische Oceaan. We gaan ons helemaal te buiten aan zwemmen en body-surfen. Dat kun je bereiken door je lichaam naar voren te gooien in de net overslaande golf met de armen gestrekt langs je hoofd en je handen licht omhoog te laten wijzen. Als je de golf goed te pakken krijgt wordt je helemaal tot aan het begin van het strand mee teruggevoerd, een fantastisch gevoel! Iedereen van ons kan het op een gegeven moment, dus ’s avonds zijn we lekker uitgeteld. We wachten nog op de prachtige zonsondergang, dat is al om kwart voor 6 en zoeken dan de camping weer op.
We blijven een extra dag om dit nog eens mee te maken en om vanavond de Staircase to the Moon te zien: bij volle maan kun je dan over de moddervlakte van Roebuck Bay de weerspiegeling van de opkomende maan mooi zien.
Alle goeds weer van ons!