Springbok-Windhoek

14-7-2013
De camping bij Springbok is prima wat voorzieningen betreft. De stad/dorp zelf doet nogal rommelig aan. We rijden dus maar weer door nadat we even bij de Wimpy op de wifi onze mail hebben gecheckt en de verslagen op de site hebben gezet. Alles is dicht hier op zondag. Vandaag rijden we de grens over naar Namibie. Bij de grens moeten langs zo'n 4 of 5 loketten en dan nog langs de politiepost. Na 1,5 uur kunnen we verder rijden.
De planning was om door te rijden tot Fish Eagle Camp. Een bush camp aan de rivier maar op een gegeven moment rijden we langs een aantal hele grote wijngaarden en daarna is er niets meer behalve rieten hutjes zover je kunt kijken. Dan stopt Rogier in the middle of nowhere en zegt dat het hier moet zijn volgens de Garmin. Nou het is er dus niet en het leek ons ook geen prettige omgeving. We rijden terug naar een van de wijngaarden waar Rogier een bord had gezien van een of ander camping en Resort of zo. Dan daar maar eens vragen. Dat ziet er inderdaad mooi uit, ligt mooi aan de rivier en is ook heel betaalbaar. We besluiten hier dus maar te overnachten. Het zwembad is nog te koud ( het is immers winter hier) maar alles is hier heel luxe :) Je gaat je haast schuldig voelen met die luxe om je heen en de gedachte dat enkele km 's verderop heel veel mensen in die rieten hutjes wonen.
Voor de 2e keer op een dag wifi, kunnen we mooi even skypen met familie in Nederland :) De Bush camp blijkt niet meer te bestaan hoorden we later.

15-7-2013
Vandaag gaan we naar Ai-Ais. Rogier heeft een weg uitgezocht die het eerste deel door een droge rivierbedding loopt. Waanzinnig mooi. Steile rotswanden aan de zijkanten die langzaam overgaan in een glooiender landschap. Rotsen, stenen en verder helemaal niks. Heel onwerkelijk. Onderweg enkele keren gestopt om het eens goed tot je door te laten dringen. Merlin zei dat het wel leek of we op een andere planeet waren, Mars of zo. Dat was een mooie vergelijking vond ik. We kwamen ook niemand tegen op dit deel van de route. Het tweede deel ging over de "grote weg", het was een bredere zandweg ;) over wat vlakker, onherbergzaam woestijnachtig gebied. Op een gegeven moment reden we weer tussen een aantal rotsige bergen door, langs een voetbalveldje (vlak stukje zand met 2 goals), een bocht om en opeens reden we Ai-Ais hotsprings binnen. Een Resort bij een rivier waar een hete bron is. Een droge en stoffige boel maar een heerlijk zwembad. De hele middag lekker in en om het zwembad; heerlijk. Er was verder ook bijna niemand. Wel een aantal ondeugende bavianen. Daar werden we bij het inchecken al voor gewaarschuwd en we zagen ze ook al over de stenen rand rond het Resort schooieren en echt alle afvalbakken omgooien en uitpluizen of er nog wat eetbaars bij zit. Toen we in het zwembad lagen hoorden we opeens een gebrul en gekrijs vanaf de rotsen. Daar zaten een drietal bavianen te dollen. Een kwam er een zo rollebollend de berg af. Het leek wel of ie een radslag maakte. We dachten eerst, dat gaat nooit goed zo, die valt te pletter maar nee hoor, alles onder controle.
s'Avonds en de volgende ochtend heb ik lekker uitgebreid genoten van de hotpools.

16-7-2013
Van Ai-Ais naar Fish River Canyon gereden. Onderweg al hele mooie vergezichten richting de canyon. Deze canyon wordt de Grand Canyon van Afrika genoemd en is inderdaad goed te vergelijken met de Grand Canyon in Amerika.
Onderweg er naar toe en langs de canyon zien we een gemsbok met van die hele lange hoorns, duikertjes, een groep van wel 50 springbokken en een groepje zebra's. Wanneer een van ons iets ziet onder weg dan communiceren we dat via walkie-talkies. Dat werkt prima, of er nu een gat in de weg zit of een gemsbok " op 2 uur".
We overnachten in Hobas, ik dacht dat het een dorpje was maar het is niks meer dan de toegangspoort tot de Fish River Canyon, een office, camping, een klein campingwinkeltje en that's all!

17-7-2013
Het is de bedoeling om door te rijden naar Keetmanshoop maar toen we gisteren terugreden van de zonsondergang bij de Canyon naar de camping reed Robbert voor de 3e keer lek :( gelukkig konden we nog net terug komen bij de camping. Bij het verwisselen van het wiel bleek het 2e reservewiel dat onder de auto zat ook lek te zijn en zonder ventiel :( Balen!! Pas de volgende ochtend konden we contact opnemen met Britz ( het verhuurbedrijf) maar dat leverde geen oplossing. Gelukkig hadden we, op advies van Frans, een bus Tyre-fix bij ons. Dat hebben we in de band gespoten en toen snel op weg naar de eerstvolgende stad, Keetmanshoop, ongeveer 150 km. Spannende rit op een halfzachte band maar hij hield het wel!
De dames hadden het ontbijt s'ochtends al vast klaargezet terwijl de heren met de banden bezig waren. Er liep al wel een grote baviaan rond te scharrelen maar hij bleef wel uit de buurt van mensen. We waren heel alert maar toen ik even weer water voor koffie ging opwarmen en Lianne tegelijkertijd even met de rug naar de ontbijttafel stond (op nog geen 2 meter) zag Merlin dat ons brood, kaas en salami van de tafel gegrist waren. Potverdorie!! Zit die aap even verderop te proppen om al het brood (ruim 3/4 brood), tegelijk in zijn bek te stoppen. De korstjes hingen er uit, zijn wangen stonden bol en hij keek ons schuldbewust maar triomfantelijk aan. De kaas en salami had ie verloren, hij kon niet alles tegelijk meekrijgen. Gelukkig hadden we nog een brood in de auto voor de hardwerkende jongens!
In Keetmanshoop 3 banden laten plakken en boodschappen gedaan. Daarna doorgereden naar het Quiver Tree park en Mesosaurus Fossil Camp. We hebben overnacht in het Quiver Tree Park. Mooi park met heel bijzondere bomen. Soort Aloë Vera op vertakte stammen. De stammen zijn gevuld met sponsachtig weefsel dat veel water op neemt. Één van de bomen was voor de helft gevult met het nest van de sociable weaver bird. Een groep van soms wel 300 vogeltjes bouwt dan samen een nest. Heel bijzonder! Ze zijn continu ijverig aan het bouwen. Daar kun je wel uren naar kijken. Ook vliegen hier mooie groen/roze agaponissen rond.
Omdat deze camping op een hoogte van zo'n 1000 m ligt koelde het al snel af toen de zon onder ging. Toen we rond het kampvuur zaten zagen en we hele felle vallende ster. Ik zei het tegen de rest en iedereen heeft het nog kunnen zien zo fel en zo'n lange weg volgde ie.
De nacht was erg koud. Het had gevroren! Aan de binnenkant van de tent was de condens aangevroren.

18-7-2013
Van Quiver Tree Park naar Mariental. Onderweg een afslag genomen naar de Brukkaros Crater. Een 2 km grote krater die ontstaan is toen een ondergrondse magmastroom in contact kwam met ondergronds water hierdoor vonden een aantal fikse explosies plaats.
We hebben een fikse hike gemaakt tegen de kraterwand op, soms langs een vrij steile pad, tot we een punt bereikten vanwaar we in de krater konden kijken. Daar hebben we een tijdje gezeten om te genieten van het uitzicht voordat we aan de terugtocht begonnen. Respect voor Rogier en mijzelf met onze hoogtevrees.
Daarna zijn we verder gereden naar Mariental. De laatste stop voor Windhoek waar we zaterdag Henk ophalen van het vliegveld. We hebben hem wel gemist dit deel van de route. We hadden graag onze belevenissen ook met hem gedeeld. Hoera, zaterdag kan hij aansluiten alhoewel ik dan wel mijn tent moet delen; kan ik niet meer lekker dwarsliggen ;) maar heb ik wel weer een lekker kacheltje tijdens de koude nachten hier :)

19-7-2012
Het laatste stuk tot Windhoek. Zo'n 270 km relaxed cruisen door het oneindige landschap, het zonnetje schijnt en op de radio de muziek van de hit cd's van Rogier. Hij heeft zo'n 14 cd's gebrand met allerlei bekende nummers van alle tijden door elkaar. Via de walkietalkie wordt dan 'raad het plaatje' gespeeld :)
Langs de weg zie je af en toe een 'Padstal'; een kraampje waar men wat spullen probeert te verkopen.
Op Camping 'Monteiro' bij Windhoek blijven we 2 nachten. Dan hoeven we niet zo ver te rijden nadat we Henk hebben opgehaald in de middag.